معنی درگاه نشین - جستجوی لغت در جدول جو

درگاه نشین

لغت نامه دهخدا

غریب، بی خانمان، گدا

(شُ دَ / دِ)

آنکه در خرگاه نشیند. کنایه از رئیس و سرور قوم:
خرگاه نشین بت پریروی
همچون پریان پرید از آن کوی.
نظامی.
ای پیشرو سپاه صحرا
خرگاه نشین کوه خضرا.
نظامی

لغت نامه دهخدا

درگه نشین

(دِغَ دَ / دِ)

درگه نشیننده. نشینندۀ درگاه. مقیم حضرت. ساکن در خانه:
که درگه نشینان شه را تمام
کفایت شد آن نزل در صبح و شام.
نظامی

لغت نامه دهخدا

گاه نشین

تخت نشین. مسندنشین

لغت نامه دهخدا

راه نشین

آنکه در کنار راه نشیند، گدای سر راه، بی خانمان، غریب یا حکیم راه نشین. یا حکیم راه نشین متطببی که در کنار خیابانها مینشست و مردم را با دادن بعض حبوب مداوا میکرد

فرهنگ لغت هوشیار

راه نشین

((نِ))

گدای سر راه، غریب، بی کس، ره نشین

فرهنگ فارسی معین

معنی درگاه نشین - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما